อุทาหรณ์สำหรับคนที่ใช้รอกตกปลาแบบไม่ระวัง
วันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องอุทาหรณ์เพื่อนักตกปลาที่ใช้รอกตกปลาแบบไม่ระมัดระวังนะครับ เรื่องมีอยู่ว่าเดือนที่ผ่านมาเป็นวันหยุด ผมมีเพื่อนแถวบ้าน 5-6 คน วันหยุดเราจะมีกิจกรรมที่ปฏิบัติการร่วมกันเป็นงานอดิเรกคือ เล่นฟุตบอล เราจึงรวมตัวกันที่สนามหญ้าฟุตบอล เราเล่นกันอย่างสนุกได้สักพัก ฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก พวกเราจึงเลิกเล่นกัน กล้วย เพื่อนหัวหน้าแก๊งได้เสนอไอเดียว่า ไปสืบเสาะอะไรทำกันสนุกๆดีกว่า กล้วยจึงสาธยายว่า ไปตกปลากัน ด้วยความที่ผมไม่เคยตกปลาเลย รอกตกปลาและคันเบ็ดก็ไร้ แต่เพื่อนๆเค้ามีรอกตกปลากันคนละอัน อ่อ มีผมกับจ้อน ที่ไม่มีรอกตกปลา กล้วยอื้นว่า ช่างเถิดเดี๋ยวกล้วยจะพาชาวเราไปซื้ออุปกรณ์ตกปลา ที่ร้านขายของหน้าปากตรอก เราจึงดำเนินไปด้วยกันท่ามกลางสายฝนเพราะ เราก็ยังเยาวชนและรู้สึกสนุกกับการเป่าน้ำฝน พอไปถึงร้านรอกตกปลา กล้วยก็เสนอคำถามเจ้าของร้านว่า มีรอกตกปลามั้ยครับ เอาแบบที่ค่าถูกที่สุด เจ้าของร้านพูดว่าอย่างด้อยก็ราคา 400-500 บาท ถูกกว่านี้ไร้ ส่วนผมนั้นไม่มีเงินไปได้แต่ยืนดูรอกตกปลาสวยๆทั้งสิ้น อยู่ในตู้ ซึ่งมีทั้งแบบสปินและแบบเบส ถ้าว่าผมซื้อมาก็คงใช้ไม่เป็นอยู่ดี พวกเราย่างก้าวออกจากร้านสักพัก น้ำเสียงเหมือนมีคนเรียกอยู่ข้างท้าย พอพวกเราเหียนไปก็เจอ ฮ่างหลวงเจ้าของร้านรอกตกปลา ขี่จักรยานตะโกนเรียกพวกเรา และในกระเช้ารถจักรยานของแกยังมีอุปกรณ์ตกปลาอยู่ด้วย ลุงบอกว่าให้ขอยืมก่อนเพราะแกชอบใจตกปลาเหมือนกันแต่อย่าทำว้าเหว่ก็พอ พวกเราขอบคุณลุงที่เอาอุกปรณ์ตกปลามาให้และมุ่งหน้าไปยังคลองสำโรง คลองที่มากไปด้วยมัตสยะสวาย (ไม่รู้ปลาวัดหรือปล่าวนะ อิอิ) พอถึงคลอง กล้วยที่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการตกปลามากที่สุด ก็เริ่มประกอบรอกตกปลาเข้ากับคันเบ็ดอย่างว่องไว และยังประกอบอุปกรณ์ตกปลาให้กับเพื่อนทุกคนอีกด้วย จ้อนก็ประกอบเบ็ดตกปลาที่ลุงให้ยืมมาแต่จ้อนก็ยังคงให้กล้วยโปรดเพราะจ้อนยังทำไม่ค่อยเป็นเท่าไหร่ ส่วนผมได้แต่มองตาปริปๆ เพราะไม่เคยตกปลา กล้วยเกี่ยวตัวประกัน แล้วเหวี่ยงเป็ดตกปลาออกไป สุรเสียงเยื่อลงกลางคลองดังจ๋อม จากนั้นก็นั่งชายตาเป็นของตัวเองอย่างมีสุข แล้วตามมีด้วยการเหวี่ยงเหยื่อของเพื่อนๆอีก 3-4 คน และนั่งคอยฟังเสียงรอกตกปลากัน ถ้าหากเสียงรอกดังขึ้นเมื่อไหร่ ก็จัดแจงลุกเป็นยกวัดเบ็ดกันได้เลย ส่วนจ้อนไม่เคยใช้รอกแบบนี้เลย จึงเหวี่ยงเบ็ดเต็มที่มีอยู่ว่าเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น คือรอกมันติดเบรก เอ็นมันไม่ปล่อยออกไปทำให้เหยื่อที่จ้อนเหวี่ยงไปนั้นกระเด้งกลับมาตีเข้าที่พระพักตร์ของกล้วยเข้าอย่างจัง ตะขอเกี่ยวเหยื่อหลุดออกจากเหยื่อ ไปติดที่แก้มของกล้วย พวกเราตกใจมาต่างพากันยืนไม่รู้สึกตัว จ้อนก็ตกใจมากทิ้งคันเบ็ดลงกับพื้นทันทีและรีบวิ่งไปเรียกผู้ใหญ่แถวนั้นมาช่วยแกะเบ็ดออกจากแก้มของกล้วย โชคดีที่มีคนชราอยู่แถวนั้น จึงมาเอาใจช่วยกันเอาเบ็ดออกและโทรให้รถยนต์พยาบาลมารับกล้วยไปทำแผลเพราะเลือดมี่หน้าของกล้วยยังออกมาไม่หยุด จ้อนรีบตัดเบ็ดและพวกเราช่วยกันแกะรอกตกปลาและเบ็ดตกปลาและรับถือเอาไปคืนลุงเจ้าของร้านตกปลา แล้วไปรวมทั้งสิ้นตัวกันที่สนามบอล รอฟังข่าวกล้วย ตกเย็นกล้วยออกจากโรงพยาบาลมาพร้อมสรรพกับรอยแผลสดที่หน้า โชคดีที่ตะขอเกี่ยวเข้าไปไม่ลึกเท่าไหร่ กล้วยจึงไม่เป็นอะไรมาก กล้วยกลับมาเล่าให้จ้อนและพวกเราฟังเกี่ยวกับเรื่องราวเมื่อกี้นี้ว่า จ้อนไม่ระมัดระวัง และรีบเหวี่ยงเบ็ดออกไปเร็วเกินไป และด้วยความที่ไม่เคยใช้รอกตกปลาแบบสปิน จ้อนเลยลืมเปิดหน้ารอก ทำให้เบรกทำงานรอกเลยตีกลับมา ดีนะที่ไม่เข้าที่ตา เป็นอุทาหรณ์สำหรับผู้ที่ใช้รอกตกปลาไม่เป็นแล้วไปซื้อมาใช้ ควรไปฝึกตีให้ได้ก่อนแล้วค่อยมาใช้ตกปลาจริง สถานที่ที่ฝึกตกปลาควรเป็นที่โล่ง วงสวิงที่ตกปลาควรห่างจากผู้คนมากพอใช้ จะได้ไม่มีอุบัติเหตุมีขึ้นกับนักตกปลาสมัครเล่น เล่าเป็นตัวอย่างแลกเปลี่ยนประสบการณ์นักตกปลาทั่วประเทศชาติครับ
หน้า:
[1]